ความสุขกับการแสวงหา

แต่ เมื่อพิจารณาให้ถ่องแท้แล้วจะเห็นได้ว่ามีสิ่งหนึ่งที่ทุกคนมีและดูคล้ายจะ เหมือนกันนั่นก็คือเป้าหมายในชีวิตเป็นความเป็นไปได้ที่จะกล่าวว่าคนเราทุก คนมีเป้าหมายในชีวิต มีการแสวงหาในสิ่งที่ต้องการแตกต่างกัน ทุกคนทำงานก็เพื่อที่จะมีกินมีใช้ มีความสะดวกสบายใจชีวิต หรือที่ดีขึ้นไปอีกนิดหนึ่งคือมีเหลือพอที่จะบริจาคเพื่อการกุศล ช่วยเหลือสังคม นี่อาจเป็นความหมายในนัยหนึ่งของการแสวงหาที่เข้าใจในรูปธรรม

นอกจากความเข้าใจเบื้องต้นแล้วเรายังอาจคิดถึงการแสวงหา ในอีกความหมายหนึ่งจากคำกล่าวข้างต้นคือ "ถ้าท่านแสวงหาสิ่งใดก็ได้สิ่งนั้น จะมีสิ่งใดควรค่าแก่การแสวงหาอีกเล่า" ถ้ามองให้ลึกซึ้งสักนิดจะเห็นว่าคุณค่าของการแสวงหาหาได้อยู่ที่การได้มา ซึ่งสิ่งที่ต้องการไม่ แต่คุณค่าของมันกลับอยู่ที่ความมานะพยายามที่จะได้มาซึ่งสิ่งที่ท่านแสวงหา ต่างหา เนื่องจากเหตุผลที่ว่าหลังจากที่ท่านประสบความสำเร็จในสิ่ง ที่ท่านแสวงหาแล้วท่านจะรู้สึกเหน็ดเหนื่อย และว้าเหว่อย่างยิ่ง เพราะไม่มีสิ่งใดที่จะให้ท่านต้องพยายามเพื่อให้ได้มาอีก ไม่มีสิ่งใดเป็นคุณค่าสูงสุดที่ควรค่าแก่การที่ท่านจะออกแรกไปแสวงหามา หรืออีกนัยหนึ่งในฐานะที่เป็นคริสตชนที่มีความเชื่อ อาจกล่าวถึงน้ำพระทัยของพระเจ้าในลักษณะที่ว่า ถ้าท่านแสวงหาพระเจ้าและน้ำพระทัยของพระองค์นี่เป็นคุณค่าสูงสุดในชีวิต และ ท่านก็ได้สิ่งนั้นมา ถามว่าจะมีสิ่งใดมีค่าควรแก่การแสวงหาของท่านอีก? ในเมื่อสิ่งที่มีคุณค่าสูงสุด ท่านก็ได้มาแล้ว

เมื่อ เป็นเช่นนี้ คุณค่าของการแสวงหาจะอยู่ ณ ที่ใด บางคนกล่าวว่า "ความสุขที่แท้จริงคือตอนที่ท่านกำลังมานะรุกไปเบื้องหน้า" หรือคำที่ว่า "ความโดดเดี่ยวและความวิตกกังวลเพียงสิ่งเดียวของจอมยุทธก็คือการหาคู่ ต่อสู้ที่ทัดเทียมกันสักค น" หรือคำกล่าวที่ว่า "ชัยชนะกับความสำเร็จหาสามารถทำให้ผู้อื่นรู้สึกพอแก่ใจอย่างจริงจังไม่ และไม่อาจให้ผู้คนร่าเริงแจ่มใสได้โดยแท้จริงด้วย" คุณค่าและความสุขที่แท้จริงของการแสวงหาจะเป็นสิ่งใด มันคือสิ่งที่เราได้รับจากการมานะเพียรพยายาม หรือว่าเป็นช่วงขณะเวลาที่เรากำลังมุ่งแสวงหา